Dit gedicht werd gisteren tijdens de onthulling van het Levenslicht monument voorgedragen door de 11-jarige kinderburgemeester Loïs van Rooij en is geschreven door Marijn van de Beek #AwareDreamState

Eerst vond ik het nog wel leuk, die gouden ster op mijn borst.
Maar verdriet leefde op gezichten, alsof er traangas was gemorst.
Het was donker toen ik besefte wat ons onze vrijheid had gekost.
Dat we Joods zijn was de zonde, waar geen lid van werd verlost.

Ik weet niet wat we hen hebben aangedaan, dat we dit moeten doorstaan.

Het was donker toen we gewekt werden. “Naar beneden” was de boodschap.
Mijn drie zussen en ons broertje. Mama voor ons op de trap.
Papa achter. “Waar gaan we heen?” is wat we dachten. Stap voor stap.
Door de straat, ’twas savonds laat. Gelukkig had ik mijn beer gepakt.

Boze mensen zoeken ons. We moeten schuilen voordat ze komen.
“Waarom blijven we niet thuis?” “Omdat ze weten waar we wonen.”
“En wat doen ze als ze ons vinden?” “Ons met gevangenschap belonen.”
We mogen ons voorlopig niet meer overdag vertonen.

Ik weet niet wat we hen hebben aangedaan, dat we dit moeten doorstaan.

Het was donker toen het gebeurde. Voetstappen vulde onze kelder.
Woorden die wij niet verstonden, beantwoordden vragen die we stelden.
Fluisterend en huiverend, in het duister. Het luik geopend door een Duitser.
Het licht, zo helder, verblindde en dwong ons naar buiten.

Mijn zussen huilden, mijn broertje niet. Hij keek dapper naar de soldaten.
Riep: “handen omhoog of ik schiet.” Maakte van zijn hand een wapen.
De moffen lachte, wij schrokken. Pappa zei wat in hun taal.
Tegen ons, met veel verdriet, in de auto allemaal.

Ik weet niet wat we hen hebben aangedaan, dat we dit moeten doorstaan.

Eerst leek het op vakantie. Slapen in een stabelbed.
Mijn zus… En mama, de enigen die ik nog naast me heb.
Het is donker nu wij hier zitten, afwachtend een genadeschot.
Fluister zonder hoop “vaarwel” snikkend naar het lot.

Ik weet niet wat we hen hebben aangedaan, dat we dit moeten doorstaan.

Onze ere-voorzitter Raymond van de Wouw (55) is gisteren benoemd tot Ridder in de Orde van Oranje-Nassau. Burgemeester John Jorritsma speldde hem de onderscheiding op bij het doven van het bevrijdingsvuur op het Stadhuisplein. Van de Wouw was actief bij talloze organisaties, zoals scouting Angelo Roncalli Groep, carnavalsvereniging De Blauwbuiken en voetbalvereniging Unitas’59. Ook was hij oprichter en voorzitter van de tussentijdse opvang op basisschool De Bijenkorf. Verder zette hij zich uitgebreid in voor het herdenken van de Tweede Wereldoorlog, bijvoorbeeld bij de Stichting 18 September. Van de Wouw legde contact met partijen in binnen- en buitenland, wat leidde tot bezoeken van Engelse en Amerikaanse oorlogsveteranen aan Eindhoven. Nu is hij voorzitter van Gravenstichting Brabant, die de verhalen verzamelt en digitaliseert achter de geallieerde graven op begraafplaats De Oude Toren.