Ook nu nog wonen vele nazaten in Eindhoven. Er ontbreekt heden ten dage een centraal ontmoetingspunt waar alle generaties met roots of affiniteit met de Indische of Molukse doelgroep kunnen stilstaan bij dit stukje geschiedenis en het aan elkaar kunnen doorgeven.

Nota bene: dit project beoogt op geen enkele manier een politiek statement te maken.

Ons initiatief omvat het oprichten van een gedenkteken ter nagedachtenis aan onze ouders en grootouders; daarmee willen wij een ode brengen aan hen voor al het leed dat zij hebben geleden tijdens de Japanse bezetting en de heftige Indonesische Onafhankelijkheidsoorlog, maar ook daarna tijdens de gedwongen migratie uit Nederlands-Indië.

Zij hebben destijds voor een groot dilemma gestaan, in Indonesië blijven of naar Nederland vertrekken.

Vertrekken betekent definitief afscheid nemen van hun zo geliefd geboorteland, waar zij een hele fijne en vrije jeugd hebben gehad. Vertrekken betekent afscheid nemen van geliefden, maar ook van hen die hun dierbaar zijn en daar hun laatste rustplaats hebben gevonden; velen hebben die barre oorlogsperiode niet overleefd.

Vertrekken betekent ook have en goed te moeten achterlaten en helemaal opnieuw beginnen in een ver, onbekend en koud land, waar zij niet zo welkom zijn.

Echter, blijven in een land met een opkomend fanatiek nationalisme was geen optie. Velen besloten, sommigen nadat zij getwijfeld hebben, toch als “spijtoptant”, naar Nederland te vertrekken.

Gelukkig dat heden ten dage de Indisch Nederlandse gemeenschap bewezen heeft een schoolvoorbeeld te zijn van geruisloze integratie en assimilatie.

Redenen van deze ampele overweging tot het vertrekken naar Nederland, waren:
– Angst voor een mogelijke herhaling van datgene wat zij tijdens de heftige Onafhankelijkheidsoorlog hebben doorgemaakt;
– De zeer geringe kansen die in die maatschappij aan hen geboden zal worden als Indo-Europeaan, zij die immers tegen hen gevochten hebben als KNIL militairen.

Echter, omwille van de toekomst en veiligheid van hun kinderen, hebben zij ten koste van hun eigen welzijn, gekozen om toch maar te vertrekken naar Nederland.
En zo kwamen in de periode 1945-1968 ruim 300.000 Indische Nederlanders als “repatrianten” in Nederland aan; ook met de Molukse ouders die op militaire dienstbevel tijdelijk naar Nederland werden overgeplaatst kwamen 12.500 Molukkers op 23 maart 1951 hier in Nederland aan.

Meer informatie: website Indisch Moluks Gedenkteken Eindhoven